Na het volgen van de cursus ‘Coronaproof differentiëren’ van Titeke Postma had ik weer een nieuw doel. Op een andere manier - moderne manier - lesgeven: de kinderen zelfstandiger aan het werk zetten, meer (impliciet) laten ervaren en dat op 1,5 meter afstand. Bij het Survival A zonder ouder lukte me dat nog niet. Hier viel ik vrij snel weer terug in mijn eigen manier van lesgeven. Door het uitvallen van 12 lesweken ervoer ik (voor het eerst) de druk van het afzwemmen. Ik liet dat toe, waardoor ik vrij snel weer in mijn oude, vertrouwde patronen zat. Gelukkig ging het anders bij de lessen waarbij de ouders wel mee zwemmen. De waterwenlessen (t/m 4 à 5 jaar) en het ZwemSurvival A met ouder heb ik succesvol kunnen aanpassen. Het bassin werd verdeeld in vakken om het hele bassin te benutten. In elk vak werd een basiselement beoefend en met behulp van de stuurkaarten konden de kinderen hun eigen opdracht uitkiezen. Zo hadden de kinderen heel veel succeservaringen, werden ze uitgedaagd en dat allemaal op 1,5 meter afstand. Een groot voordeel was het elke week kunnen herhalen van dezelfde basiselementen met steeds moeilijkere opdrachten. De kinderen hebben in een korte periode veel grotere stappen gemaakt: een eyeopener. “Ik heb nog nooit zoveel huilende kinderen gehad: Het was te leuk, ze wilden er niet meer uit…”. Bij het ZwemSurvival A zonder ouder heb ik de keuze gemaakt om in de zomervakantie nog een week een Turbocurus aan te bieden. Ik ben helemaal geen fan van intensief lessen in een korte periode, maar ik moest een financiële keuze maken én ik wilde een aantal kinderen tegemoet komen, die zonder de Coronabreak voor de vakantie hadden kunnen afzwemmen. Afgelopen week hebben 10 kinderen 2 uren per dag gezwommen, vier dagen lang. In deze lesuren heb ik bewust geen aandacht besteed aan de eindvormen, maar aan spelletjes/opdrachten die moeten leiden naar het verbeteren en beheersen van de vaardigheden. Ik heb het boekje van Titeke erbij gehad en we hebben met heel veel plezier bijna alle suggesties uit het boekje geoefend. De kinderen vonden het ‘Boe!’ (bij de borstcrawl) of ‘boehoehoe’ (bij het onder water zwemmen) roepen onder water hilarisch. Maar wát was dit effectief. Aan mezelf de opdracht gegeven om de aanwijzingen anders te verpakken: Bijvoorbeeld: 'Je hoofd teveel onder water' werd 'onder je handen naar voren kijken'. 'Sluiten van de benen' werd 'wegduwen van het water'. De Klikkie (SWMMR) is hierbij overigens een prachtig hulpmiddel.
Ik heb veel geleerd en ervaren. Deze werkwijze past prima bij mij en zeker bij de kinderen. Na de vakantie gaat het roer definitief om. Het resultaat: 1 jongetje heeft hele grote stappen gemaakt en gaat veiliger de zomer in. De andere 9 kinderen mogen afzwemmen voor hun diploma. Op het niveau waarvoor ik teken. Super trots! Op de kinderen, maar ook op mezelf.
0 Comments
|
AuteurMijn naam is Barbara en ik ben eigenaar van Zwemonderneming Barbara. ArchievenCategorieën |